Yalnızlığın ağırlığı 21.10.2024 02 51

Yankı

Yalnızlığın Ağırlığı

Yalnızlığın ağırlığı, ağır bir taş gibi,
Her adımda daha da derinleşiyor yaralarım,
Güvenim kayboldu, ellerimdeki parmak izleri,
Bir zamanlar sıcak olan dostluklar,
Şimdi soğuk birer hatıra, birer çiğ tanesi.

Gözlerimde saklı bir okyanus,
Derin ve hüzünlü, fırtına bekliyor,
Kimi zaman umutla dolup taşıyor,
Ama her dalga, beni yine yalnızlığa savuruyor.

Kırık dökük anılar içinde kaybolurken,
Yüzümdeki gülümseme, bir maske sadece,
İçimdeki boşluk, sanki bir karanlık oda,
Sahip olduğum tüm güven, gözyaşlarımla siliniyor.

Ve bu yorgun ruh, hayata karşı savaşırken,
Kimse duymuyor içimdeki derin sessizliği,
Hayatın kahrıyla dolup taşan kalbim,
Artık tek başına, çaresizlik içinde çırpınıyor.

Yüreğimde bir sükunet, hüzünle çarpıyor,
Kayıp hayallerin gölgesinde yürümek,
Gözlerim ufka dalarken kayboluyor,
Her bir an, derin bir yara açıyor içimde.

Gece karanlığına sarmalanmışken içim,
Zaman, bir avuç kum gibi kayıp gidiyor,
Her hatıra bir parça daha yıkıyor beni,
Kırık dökük ruhumda kaybolan anıların sesi.