Yalnızlığın Şiiri - Boğaç Yüzgül

Sadece birkaç kağıttı veda mektubun

Oysa ilk hüzün bulutlarını dağıttı rüzgür

Ağıttı her gün ardı ardına yaktığım

Adına fal baktığım kahve fincanı da kurumuş

Seni sormuş bütün telveler

Buruşturulmuş tüm şiir eskizlerine

savrulmuş halde

ve odanın her yanında kavrulmuş

ve köz

ve öz yangınına yanan bir yürek

Salkım saçak ruh çöküntülerini terk ettiğim her akşamın sabahında

Günahında aradığım sevaplar çıkıveriyor yastığımın altından

Altından kafeslerde görülen rüyalar birdenbire

ve habire sayıklattırıyor uyur uyanık gözkapaklarımda

Yanık kalmış gecenin feri sensizliğinle

Neferi olmuş yalnızıklarım

yalnız ve bir tek senin yanlızlığına