Yalnızlığımla yalnız Şiiri - Ercan Tunç

bügun yalnızlığımı aldım avuclarımın içine,
onunla dertleştim...

hiç kimseye söylemediğim sırlarımı,
actım ona,
acı acı anlatırken,
biraz hüzunlu,biraz ürkek
seni özlediğim cıktı ağzımdan

o an sustum,
pişman olmuşcasına
gözlerimi kacırdım ondan,
gözlerimdeki acıyı,özlemi görmesin diye.

yalnızlığım beni teselli etti
bak odada bir ben,birde sen
dök içini susma
susmak yakışmaz aşığa.

başlıyorum seni anlatmaya
gözlerinden başlıyorum,
dudaklarının arasından cıkan
seni seviyorum kelimesinden,
bana gelmelerinden söz ederken,
beraber gecirdiğimiz o guzel gunlere akıyor konu.
derin bir off cekiyorum
susuyorum...!

cok seviyorsun diyor onu yalnızlığım,
onu özluyorsun
o yuzden kendini odana haps edip,
benimle dertleşiyorsun,
ondan vazgecemiyorsun.

boğazım düğumleniyor
gitti diyebiliyorum gitti,
şimdi cok uzaklarda
geri dönmeyecek ne yapsamda

yalnızlığımında boynu bükuluyor

avuclarımdan yavaşca bırakıyorum yalnızlığımı,
vucuduma enjekte ettiğim zehir işliyor,
yavaşca duvara yaslanıyorum,
gözkapaklarım ağır geliyor gözlerime
kapanıyor ağır, ağır
bir ferahlama,bir huzur
hoşcakal yalnızlığım hoşcakal
sevdiğim bekliyor beni
ben ona gidiyorum
hoşcakal...