Yalnızlığımla Ben Şiiri - Ferhat Boran

Bak , bak … Geçiyor zaman ,
Avuçlarımın içinden sızdırıyor vakit .
Ben ne kadar kendimi sıksam da ne kadar parçalasam da nafile .
Bitime yaklaşıyor sanki yolun sonu .
Sonsuzluğa uzanacakmış gibi gözlerim dalıyor bir yerlere .
Kaçıyor gözlerimden birkaç damla gözyaşı korkarak ,
Ağlayarak atıyorum sanki , bu durakta ki son adımlarımı ,
Korkarak yaşamamın verdiği rahatsızlıklarla .
Yokluğunu hissetmediğim kişilerin ,
Hisleriyle yürüyorum sanki yokluğa veyahut varlığa .
Bu geliş ben gidiyorum buralardan ,
Kendimden uğurladıklarımı geride bırakarak .
Hani …
Diyordular ya - Her başlangıcın bir de sonu var – diye .
Son yolculuğa çıkıyorum yalnızlığım ile .