Yalnızlığımız Şiiri - Nuri Can

Bitpazarlarına
düşmüş kitaplara benziyor
yalnızlığımız
kimselerin açıp okumadığı.

Bu çizgiler alnımızda
uzanan bir gün bitimidir belki
belki bir gecenin yarısıdır
yastıklarda, yırtılmış, uykusuz..

Bir şarkının melodisidir belki
dudağımızda kırgın ve yorgun
ya da
sızılı bir şiirin dilsizliğidir
dilimizde...
içimizde sakladığımız acılardan kalan...

Ellerimizde, gri bir hüznün kokusu.
gözlerimizde, bir boşluğun tortusu
yitirdiğimiz benliğimizdir belki
yüreğimizde yalnızlığın korkusu...

Rüzgarın dallara hicran dokuduğu
kapıların kapalı tutulduğu bir ‘neozoik’te
göğümüzü mavi ışıklarla doldurup
kurtarmalıyız beynimizi kuşatan prangalardan

ve yeniden öğrenmeliyiz,
sevgilere sığınmayı
yüreğimizle ısınmayı yeniden

kar demeden kış demeden!

*Neozoik yeryuvarlağının üçüncü zamanı

1980