Yalnız insanın yalnızlığı kendisine benzer
saydım adımlarını bahçedeki güvercinin,
bir avuç buğday tanesi kadardı...
kanat çırptı bulutlara
onu da saydım;
yalnızlığa öykünen
yanılgılarımız kadardı...
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta