YALNIZLIĞIMIZ
Kalabalıklar içinde
Yaşadığımız yalnızlığımız.
Çevremizi saran nefes alışlarda ,
Her yanımız insan doluyken
Gökyüzünde parlayan yıldızlar kadar yalnızlığımız…
Sorgulanmayan çelişkiler,
Yaşanılan haksızlıklar
Bencilliğe bürünmüş yaşam
İnsana dair çirkinlikler havayı kirleten !
Birbirimizle konuşurken içimizde sıkışan yalnızlığımız…
Ruhumuzun derinliklerinde büyüyen,
Bizleri esir alan her geçen gün.
Boğazımızda oturmuş koskoca düğüm
Gülerken içimize akan gözyaşı
Çırpındıkça çoğalan yalnızlığımız…
Dallarımız kırılmış her yanımızdan,
Köklerimiz çürümüş için için.
Yapraklarımız kurumuş , savrulmuş her biryana
Biz olamayan kelimeler sıralanıyor kalemlerden
Bilinmeze götürüyor bizleri yalnızlığımız…
Karanlık dehlizler boyunca,
Ufacık bir ışığa doğru yürümeler
Soğuk duygulara bulaşmış gerçekler
Kabuklarımızı kırmak yabancılaşmış sıkışmışlıklardan
Yalnızlığımızla dost olarak…
Erkan Pekcan
Kayıt Tarihi : 6.12.2018 15:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gelinen zaman diliminde insanların yabancılaşması , yalnızlaşması...
TÜM YORUMLAR (2)