Yalnızlığımın Yorganını Üstümden Alınca

Düş kırıklarında hala yaşadığımı anlıyorum
Ömrünce hiç acı tatma diye dua etsene bana

Yalnızlığımın yorganını üstümden alınca
Ne kadar çaresizim dünyada anlasana

Başkalarını seyretmek ve anlamak mı işim
Nasıl çocuğundan ayrı kalır bir ana

Ayırılmış düşüncelerin sahibi olmak
Anlamıyor musun yakışmıyor insan tabiatına

Hep gözyaşı ve kan dükkanı mıyım kapısı çalınan
Hep gelen tarihler boyu oyuna

Çiçek ve güneş iklimlerinin çocuğuyum
Mutluluklar ve saadetler bırakmış soyuna

Bu dram bitmeli ve bu oyun bitirilmeli
Yazık emel diye akıtılan kana