Yalnızlığımın Ücra Tarafı Şiiri - Burak ...

penceremin buğulu camları,
kalbimin buhranlı sokakları,
yalnızlığımın ıssız yolları,
gizem dolu üşüşmüş insanları.
özlerim yalnızlığımı,
bir sigara misali tüter ağzımda,
bir nefes,
bir dumanlı yalnızlığım.

deliler gibi içerim yalnızlığıma,
bu yalnız insana,
tek kalmışlığa,
kendi kendine konuşmuşluğa,
içerim.

hayatım yalnızlıkla birlikte,
oysaki gökyüzü,
tek çarem.
tek sitemim,
onlardan uzak olmak,
tek korkum,
bir gece,
onları bir daha görememek.

beni ürperten yalnızlık,
beni ona bağlayan ise insanlık.
böyle kalmak gerek mi,
böyle hissetmek ürkeklik mi?

gidiyorum yalnızlığımla.
elini tuttum.
tenha sokaklarda,
üzgün bulutların gözyaşıyla ıslandık,
mutluyum onunla.

artık gözlerim aramaz insanlığı,
kalabalığı.
biçare yalnızlığım,
senle kalıyorum...