Yalnizligimin Tarifi Şiiri - Ebru Ünver

Okudugum bir kitabi daha tozlanmis rafima kaldiriyorum ve icimde sensizligin acisini yasiyorum yeniden bu kitap sonundada.. Yine bir ask romani okudugum, yine kavusamama. Yine hasret yine özlem.. Ayni bendeki gibi. Okurken tutamadigim gözyaslarimi silmem icin bana uzatilan mendili bile elimin tersi ile itisim ve nerede oldugumun umurumda olmadan hickira hickira aglayisim o kadar insan icinde. Gururumu hice sayisim.. Zamani geldi artik balgözlüm, artik yok oldugunu biliyorum, benim olmayisinida.. Artik gurur zamani degil..

Uzun zamandir farkindayim bunun, kabullenemiyor bir türlü gönlüm.. Masa üzerinde siseden dökülen sarabin son damlalari gibi akiyor gözyaslarim.. Kan agliyor.. Icimi anlatiyor belkide.. Mutsuzlugumu kimseyle paylasamamak ise cabasi. Yalnizliga alistigimin farkinda olmam gerekiyor, kabullenmesemde bu böyle.

Kendimce kendime bir Dünya kurdum, o dünya ile bütünlesmeye calisiyorum. Sabah erken kalkiyorum dusumu aliyorum, ise gidiyorum ve takindigim gülümsemem ile insanlari mutlu ediyor, onlari sevdklerine kavusturuyorum, uzaktaki yarlarina, analarina, babalarina, kardeslerine.. Bunun mutlulugu yetiyor bana Balgözlüm..

Kimi zaman kücük kizcocuklari görüyorum. En cok yaz günlerinde sirin oluyorlar, saclari terlemesin diye tepeden bagli, yada yanlara örgülü, sirin tokaciklari var kafasinda.. Kivir kivir saclarinda.. Tombul kollari, bacaklari ile yürümeyi yeni ögrenmisligin mutlulugu ile atiyorlar adimlarini.. Düstüklerinde Anne diyorlar, icim ciz ediyor. Onlari izlemekle bile icimdeki cocuk hasretini yenebildigim yalanina inandirmaya calistiriyorum kendimi. Annelerinin mutlulugu ile mutlu oluyorum.

Aksamlari cok koyuyor bana, evime geldigimde bir ses yok, cit cikmiyor. Saatiminde pilini cikardim, biktim artik o tik tik tik sesinden. Belki kendime bir iki muhabbet kusu alirim. Ama korkuyorum hani en cok sevdigim dizeleri varya Yusuf Hayaloglunun..

benim hiç sevgilim olmadı anne..
ne bir yuva kurdum.. ne bir gün şansım güLdü..
öpemeden bir bebeğim gıdısını tükendi gitti çağım...
bir muhabbet kuşum vardı.. oda yaLnızLıktan öLdü..

Korkuyorum benim yalnizligimla beraber ölürse diye Muhabbet kusum. O yüzdendir belki iki tane cicek aldim, yesil, yemyesildi aldigimda.. Biri yerini sevmedi kurudu, simdi onu kurtarmaya calismaktayim. Bir digeri ise Günesi sevdi sürekli onu sulamaktayim. Arada bir toz aliyorum evde. Rafa hic elim gitmiyor. Kitaplarimi indiresim gelmiyor, indirdikce okuyacagim basliklarin beni üzmesini engellemek istercesine.

Bu gece firtina kopacakmis bu sehirde, öyle diyor hava durumunda. Ben Simsek caktiginda yorgan altina gizlenecegim gene. Sarilacagim yastigima SImsIKI.Her simsek caktigindaki gibi..

Neyse, simsekler cakmaya basladi bile, hemen yorganimi cikarmaliyim, ona sarilayim, ona agliyayim..

Bir yeni Mektupta görüsmek dilegi ile...