Yalnızlığımın seyir defteri

Hüzne alıştım. Bu yüzden severim sonbaharın griliğini. Yavaş yavaş çekerim içime sigaranın dumanını,ağır ağır yükselen mavi beyaz dumanı seyrederim usulca…birden aklıma umarsızlığım gelir,gün ortasında hayatın dehlizlerinde kayboluşum..sonra sürgüne yollanmış şair yüreği gibi küskün ve suskun olurum. Eski heyecanlarım geçer gözümün önünden, korkarım endişelenirim ve çocukluğumu yeniden yaşarım o tozlu silik dünü. Yavaşça gülümserim..
Yalnızlığımın seyir defterinde seyyah olurum, düşünden başka gidecek yeri olmayan garip bir seyyah. Şimdilerde bilineni olmayan cümle gibiyim öznesi kayıp. Yorgun ve titrek sesim birleştirmek için derman arar bir akşamüstü serinliğinde durmadan. Resimdeki hüzne bakınca firari gözyaşım gizlice süzülür yanaklarımdan tutamam.. Sonra bir parça serinletebilmek için yüreğimin yangınını, naftalin kokulu sevinçlerimi çıkarırım. Sarılırım sevinçlerime sımsıkı. Sonra yerine koyarım hiç incitmeden usulca.
Bir şeyleri kazanamamanın, başaramamanın kavgasını yaparım kendimle, tam savunmamı verirken içimdeki ben ansızın kör olur, sağır olur dilsiz olur anlatamam. Anlatamam sadece iç çekişlerde kalır özlemlerim.
Yalnızlığım büyüdü içimde yalnızlığım çiçek açtı. Yalnızlığım bir tabut sessizliği gibi sır dolu. Bilinmeyen bir felsefe kadar gizemli. Yalnızlığım yağmura sevinemeyen kuş kadar üzgün. Artık o en çok sevdiğim türkünün sözlerini de unuttum. Aklımda kalan bir nakarat sadece. Şimdi artık aklımın sadık dostları acı endişelerimi ağırlıyorum bir de ihanetleri yüreğimin misafirhanesinde,sadece onlar zaten randevusuna sadık kalanlar..
Yüreğim kıpır kıpır beklentilerimi özlediklerimi özledim ama yine ulaşamadım. Bir pencereden bir pencereye uzattım elimi, elimi salladım uzanıp sarılıp kavuşmak istedim ama uzanamadım. Ağladım…
Şimdi gözlerim bedbin bakıyor alabildiğine cömert alabildiğine namuslu gökyüzüne. Şimdi sabahın dinçliği vuruyor yaşlı yüreğimin sabahı arzulayan duvarlarına. Yüreğim kılavuz arıyor görünen köye,her acının ertesinde iyi niyetli ama netameli bir gün daha doğuyor,güneşi doğuran yanık ufka değil serzenişler sadece kendime..
Biliyorum evet biliyorum. Yazamayacağım anlatamayacağım tamamlayamayacağım o en çok anlatmak o en çok yazmak istediğimi.
İçimde bir idol yarattım. Saydam duvarlarıma astım dedim ya güneşi doğuran yanık ufuklarda arayacağım görüşte, hissedişte yaşayamadığım anlatamadığım yazamadığım o ölümsüz gerçeği.