Yalnızlığımın Sessizliği

Coşkular, kalabalıklar,
Yığın yığın insanlar,
Dört bir tarafımda.
Ben neresindeyim hayatın,
Ben hayatta mıyım acaba?

İlkokulda öğretmenimiz,
İlk sevgiyi öğretmişti bize.
Sevgi yüceydi elbet,
Saygı duyarım.
Fakat hayat öylemi?
Acımasız sevgi fukarası,
Duygu katili, insafsız.

İşte bu yüzden,
Hasretim, özlemim var.
Sevgiye, bir tatlı söze.
Dinlenmeye, dinlemeye, saygıya,
Gözlerime bir sıcak gözün deymesine.

Yine yağmur bulutları,
Toplandı gözlerimde.
Kalbim mi böyle sızlayan?
Hüzünler küsün artık bana.

Yine, yine terastayım yalnızlığımla.
Arkadaşım oldu bozca adanın ışıkları.
Cılız fakat samimi ve sıcak bu ışıklar.
Ummadığım şekilde ruhumu aydınlatıyor.

Özlediğim, beklediğim sıcaklık bu sanki.
Ne kadar hasretmişim meğer.
Acaba beklentilerim mi çok hayattan?
Yoksa ben miyim farklı olan?

Yine terastayım gecenin sesliğinde.
İçimden haykırıyorum, çığlığımı duyan yok.
Sen uzaklardaki adam duyabilir misin sesimi?
Gecemi bir güneş gibi aydınlatabilir misin?
Kalbimdeki fırtınayı sevginle sakinleştirebilir misin?
Dindirebilir misin yalnızlığımı?
İlaç olur musun göz yaşlarıma?
Tatlı bir tebessüm bırakabilir misin yüzümde?
Hüzünlerimi hapsedebilir misin kalbinde?

Şayet hayır diyorsan.
Ne olur, dokunma yalnızlığıma.
Bir sızıda sen bırakıp gitme.
Bırak acısın umutlarım, hayallerim.

Ümit mi? Var kırıntıda olsa
Sürerim hayallerime gecenin sessizliğinde.
Ah geceler siz ne vefalısınız.
Umutlar, hayaller saklıdır sinenizde.

Doğurur belki bir gün geceler.
Hayalimdeki aşkları, sevgileri.
Yağın artık göz yaşlarımın bulutları.
Bereket saçın umutlarıma…