Yalnızlığımın Sahibi Sensin

Hava keskin bir ustura gibi
Yakama yapışmış umutlarımı kesiyor
İnsanlar sabrın sınavında ama
Habersizce hüznün girdabından geçiyor,
Köhne bir meyhane gibi olmuş dünya
Çoğu insanın umutlarına cevap vermiyor
Ve nice sarhoş insanlar gördüm
Aşka erişime kapalı kalp taşıyor.

Ben yalnızlığımın sahibi sensin deyip
Sarıldım güneşin ışınlarındaki merhamete
O merhamet ki kıymet bilenler için
Tanımı mümkün olmayan duygulardır kalbimde
Ben yalnız seni anlar, seni tanırım
Adına varlığımla kurban olduğum aşkın her deminde
Nice varlıklar gördüm tebessüm eder gibi
Adına meftun olmuş bir gül gibi yaşarlar zeminde.

Gizli bir rüya gibi içime seni doldurdum
Kainatın her renginde seni algılayarak
Çocukluğumda hep rüyalarımda uçardım,
Her tan vakti yalın ayak
Yüreğimi yakama takarak kapına geldim
Ben yalnız seni bildim ve seni sevdim.

Nasipsizler varsın duymasın bilmesin sevgimi
Gurubun kızıllığında aşikar aşkın biliyor beni
Her kuşluk vakti sevdamın yollarında yürürken
Pusulam sensin diye kalbime astım seni.

Yalnızlığımın sahibi sensin
Sensin gök kubbe altında aşk mabedim
Sendedir içimi kemiren şüphelerin şifreleri,
Düştüm yine aşkın dikenli ve müşkül yollarına
O yollar ki dardır, kahırdır, ateştir,
Yakar, kül eder aşıkları, alıverir aşkın otağına
Büyük bir nehirdir sevdamız
Akar umutlarımız aşkın huzur sunan devasa mutluluğuna
Ne zaman sana seslensem
Gömülüp gidiyor zaman aşkımızın asil suskunluğuna.

Ocak 2019