Yalnızlığımın Müsebbiİbi Sensin

Hiç sevmediğin halde,
Neden hep değerlisin bende?
Neden hiç düşünmeden teslim oluyorum sana?
Neden hep sana karşı hızlı atar bu kalp?
Neden her defasında sesim soluğum kesilir seni gördüğümde?
Bu kadar mı çok sevdim seni?
Bu kadar mı bağlandım sana?
Neden başkasını sevemiyorum?
Neden başkasını görmüyor gözüm?
Söyler misin bana neden neden?
Müebedin olmuşum.
Kalbim sanki seninle müebbetlendirilmiş,
Başka yar tanımıyor bu kalp.
Senin olmuş yalnız senin…
Sen olmayınca cansız bir varlık gibi oluyorum.
Hayattan tat alamıyorum.
Bağlanmışım bir kere sana.
Nerdesin ey yar?
Her yerde sen varsın sanki,
Dinlediğim tüm şarkılarda,
Okuduğum şiirlerde,
Hep hayalini kurup yaşardım.
Ama rüya bitince gerçekle yüzleşiyorum.
Ve yapayalnız kalıyorum.
Yalnız geziyorum.
Yalnız kahvaltı yapıyorum.
Milyon nüfusluk şehirde yapayalnızım.
Ve yalnızlığımın müsebbibi sensin biliyor musun?
Yalnızlığımın müsebbibi sensin sen…