Yalnızlığımın Gölgesinde Şiiri - Olgu Di ...

Okyanusun ardında batan, kocaman sarıyım ben.
Gökyüzüne yükselirken selamlarım dünyayı.
İnsanlara ışık olur, ısı olurum.
Sevgililere aşk, yalnızlara umut olurum.
İzin vermem kimsenin beni çıplak gözle görmesine,
Korkarım çünkü insanlardan,
Keşfedilmekten korkarım.
Parlaklığım gülümsememdir.
Mutlu görünürüm herkese.
Yorulduğumda, yalancı gülmelerimden,
Atarım kendimi okyanusun ardına, kimse göremez.
İşte, kimsenin görmediği zamanlar ağlarım kendi kendime.
Yalnızlığımla savaşır, kendimi paralarım.
Gece dersiniz siz insanlar buna,
Gece oldu der, yatar uyursunuz belki en mutlu rüyalarla…
Benim gülümsememe ihtiyaç bile duymazsınız.
Ben ise uyku nedir bilmem.
Gece dediğiniz şey sadece benim hüznümdür.
Hiç durmadan ağlarım, sadece ağlar…
Ve yine sabah olur.
Şişmiş gözlerimi size göstermemek için,
Ağır-ağır yükselirim gökyüzüne,
Hiç bitmeyecekmiş gibi görünen en parlak gülümsememle…
Sonunda yine gece olur, yine ağlarım yalnızlığımın gölgesinde.