Yalnızlığımın Esrik Asaleti

Durgun ve sessizce
yine bir gece sindi
demir penceremden içeriye
aldırmam, güvenirim
yalnızlığımın esrik asaletine
dışarıların çılgın sesleri
ki- yine kılıçtan keskin zemheri
yine zemheri hüznümde
bir acayip çelişki
yangın yeri gözlerim
apansız solan bir karanfil
çöken yorgun geceye
ve düşüne dair
ortaya atılan teoriler
mum ışığıdır
parlayan yıldız
kır papatyasıdır
daha nice övgüleri hak eden...
eşkiya,
yüreğimden gelen geçen
çalıp götürdü bir şeylerini
tufan yeri görebildiğim ne varsa
geride terkedilmiş
harabe ıssızlığında tahta kapı
aralandı soğuk bir mevsim
ve bir bahar söndü
bir ilkbahar daha içimde
içim hep falaka işkence.
göğüs kafesimde
aşka ait açlık izleri, sefalet
baldırı çıplak, fukara, garip
göğsümün yeri dar
boğuyor bitiriyor beni
hissiz ve öylesine geçmiş
sadece geçip gitmiş
beyhude anılarım
dönüp baktığım zaman
su gibi akıp geçmiş zamana
yelkovan sadece dönmüşse
sanki bin yıldır aşktan payım yok
kıyamet tadı içtiğim su’da
soğuğun yaktığı gözlerim
bir gece daha sensiz kapanıyor…

Seydi Turğut
24.01.2025