Yalnızlığımın Doğası Şiiri - Murat Berk

Bayramda herkes tatil yaptı,
Ben ise çalıştım...
Ara da çamların altında tembellik yaptım
denizi seyrederek,
Ağaçları suladım, çapaladım,
Balık tuttum, yüzdüm,
Canım sıkılınca gündüzleri güneşi kovaladım
Geceleri ise ay ı yakalamaya çalıştım,
Çok koştum açıktım.
Yemek yaptım, azıcık yedim ve azıcık uyudum,
Uyumadığım zamanlar daha çok yaşadığımı hissediyorum,
Geceye doymak hoşuma gidiyor
ama doyamıyorum,
Sanki bir şeyler eksik...
Yalnızlık geceleri ateş yaktırıyor insana
Alevlerin dansını seyrediyorum,
Aklıma geliyor ne olduğu eksikliğin
Yutkunuyorum...
Ateş geceyi yakıyor, gece de beni.
Ay yine her zamanki yerinde kocaman alev topu
denizle oynaşıyor
Bu oynaşmadan mehtap oluşuyor.
Ve hemen Mehtap a aşık oluyorum
sarılıyorum,
Mehtap ve ben, yaşıyoruz geceyi...
İlerde koyu maviliği köpüklerle delen
Bir şilep beliriyor,
Sanki kayıyor bir buzpateni gibi...
Aklım takılıyor ve denizin ortasında kalıyorum,
Mehtap kayboluyor
Yalnızlığıma dönüyorum,
Ateşe bir kaç odun daha atıyorum,
Dizlerimin ağrıdığını hissediyorum,
Çömeldiğim yerden kalkıp uzanıyorum
ve Yıldızların arasında kayboluyorum...

Murat BERK
Ağustos ayından her hangi birgün
ama yıl 2011...