Yalnızlığımın Başkenti Şiiri - Hakan Karali

İçki yüklü gemiler geçtikçe boğazından
Sarhoş olur İstanbul!
Şarkı söyler…

Alaturka vurur kıyıya dalgalar
Yedi tepe şarkısını rüzgâra fısıldar

Sıradaki esecek rüzgâr
İstanbul’dan bana armağan

Esen şarkının adı Ankara
Yalnızlığımın Başkenti

İstanbul’un sesini dinledikçe
Martılar gökyüzünde titredi
Zaman yorulup durmak istedi
Döküldü aşka tutunan yıldızlar

… Ankara
… Yalnızlığımın Başkenti

… Zaman benim için
… Ne kadar durdu düşüyse
… Sende benim için o kadar

… Dünyanın etrafında dönmesi
… Ne kadar güneşin doğmasıysa
… Sana dönünce o kadar doğdun bana

… Senin bana duyduğun sevgi
… Çiçekçinin çiçeğe sevgisi
… Yine de sevsem de seni
… Çiçeklerin yağmurları kaybettiği gibi
… Kaybettim seni…

Rüzgâr bu şarkıyı söyledikçe
Ata kule gibi döner başım

Dolmabahçe sarayı rıhtımında
Düşünceli bir resmine baktım
Düşüncelerde aklın nerede
Söylersen belki düşüne koşarım

İçki yüklü gemiler geçtikçe boğazından
Sarhoş olur İstanbul!
Şarkı söyler…

Martılar titrer
Zaman durur
Yıldızlar düşer düşlerine

Düşünde bir rüzgârda duyarsan sesimi
Anla ki İstanbul’a eşlik ederim
Söylerim seni sevdiğimi…