Baharat kokulu dumanın ortasındaki; acı ile, paylaşamadığım kelime ve işaretlerle dolu ürkütücü sessizliğinde...
Sığ sularda boğulan; umudumla, hüzün nağmelerini söylüyordu yüreğim!
Oysa; her gece yanıbaşımda, saçlarımı okşayan sensizliğin elleri idi.
Hayallerimin kırıntıları ile; yastığımın altına sakladığım gözyaşlarımla beraber, biriktirdiğim anıları hatırladıkca...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
