Yalnızlığımın baş kahramanı

Baharat kokulu dumanın ortasındaki; acı ile, paylaşamadığım kelime ve işaretlerle dolu ürkütücü sessizliğinde...

Sığ sularda boğulan; umudumla, hüzün nağmelerini söylüyordu yüreğim!
Oysa; her gece yanıbaşımda, saçlarımı okşayan sensizliğin elleri idi.

Hayallerimin kırıntıları ile; yastığımın altına sakladığım gözyaşlarımla beraber, biriktirdiğim anıları hatırladıkca...

Hep yazılan ama; sonu olmayan bir öykü idi, yalnızlığım!

Yalnızlığımın baş kahramanı ise; sensizliğin özlemi idi....

15.2.04