Yalnızlığımı Unutacağım

Uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum gündüz gece
Diye başlamış şair şiirine
Evet bende uzun ince bir yoldayım
Gidiyorum

Ne gecem belli ne gündüzüm
Beklide aydınlık bir sabaha
Uyanmaya gidiyorum
Gri asfalta desenlenmiş beyaz şeritler eşliğinde
Gidiyorum

Dik yokuşlar yoldaş oluyor
Virajlar gözümü kör etse de
Yeşile bürünmüş dağların
Selamı yetiyor bana

Bazen yolun kenarına uzanmış
Derin göller gülümsüyor
Yalnızlığımı bir kez daha unutuyorum
Ve sanki yanımda koşturuyor göller

Bazen uzun ince oluyor
Bazen dalga dalga medcezir
Ve birazdan görünecek mavi deniz
Yıldız gibi parlayan beyaz tenler görünecek

Mavi denizin sarımtırak kumsalında
Ve bir kez daha anlayacağım yalnız olmadığımı
Beklide yeni aşklar tanıyacağım
Ya da aşıklarla tanışacağım

Beklide tek başıma seyredeceğim
Batan güneşi
Güneş denizine kavuştuğunda
Yalnızlığımı bir kez daha unutacağım

Güneş denizine battığında
Kararan dünyanın yüzünde
Yıldızlar parlayacak
Ben yalnızlığımı bir kez daha unutacağım

YAZAR SEMİH BAYBORA
TARİH 01\07\2014