Yalnızlığımı Paylaşmıyor Kaldırımlar

Yalnızlığımı paylaşmıyor kaldırımlar.
Yürüdükçe daha da yalnızlaşıyorum.
Ne gerçek olan bir hayalim var,
Ne de anılarla iyi anlaşıyorum.
Biter mi bir gün gidilecek yollar?
Yoksa ben boşa mı uğraşıyorum?
Baştan sona yürüsem yalnızlığımı, ne çıkar...
Yine yalnızlığa ulaşıyorum.
Her şeye rağmen direniyor umutlar.
Her sonla yeni baştan başlıyorum.
Başkalarının koyduğu şu yasaklar,
Ah onlar da olmasaydı, diyorum.
Kuralsız, yasaksız yaşamlar,
Birbirini kesmeyen doğrular arıyorum,
Yoklar,
Bulamıyorum.

Sebepsiz, çıkarsız sevmiyor dostlar.
Bu nasıl bir sevmektir, anlamıyorum.
Ya habersizce vuruyorlar,
Ya da ben vurulmayı zamanlamıyorum.
Karanlıkta ve sessizlikte avlanıyorlar.
Belki de bu yüzden, ikisinden de çok korkuyorum.
Korkularımdan emin olabileceğim dünyalar,
Birbirine küsmeyen dostlar arıyorum,
Belki de var,
Ama ben bulamıyorum.