Yalnızlığımı Kimse Bilmez

yalnızlığımı kimse bilmez
benim yalnız yanımı,
avuçlarımda terlerken gece
neden üşüdüğümü kimse bilmez
oysa ben
sadece annemin öptüğü
bir yanı çocuk gözümle bakmıştım
üşüyen yanımdaki insanlara
onlar beni bilmez.

bulutlardı beni götüren
yağmurdan önce,yağmurdan sonra
aşina korkularla sarmaş dolaş sevdalara
canım yanardı
hep susardım
neden sustuğumu kimse bilmez.

yalnızlığımı kimse bilmez
benim yalnız yanımı,
görücüye çıkmamış şiirdim
geceleri kağıdını kanatan
ve içinde hep bir kahpe barındıran
başlığımı kimse bilmez.

yağmurdu bulutumu bitiren
ben olmamış bencillikle
ve ben kalakalmışken sırılsıklam
hep ağlardım kendime
neden ağladığımı kimse bilmez.

yalnızlığımı kimse bilmez
benim yalnız yanımı,müziğe tutkumu
ve korkumu sevmeye,şarap mantarının kokusu sinmişken geceye
neden uykumu başka bir geceye sipariş ettiğimi
neden her geceye alkolü meze ettiğimi
kimse bilmez.

şehirler alır beni
ışıklarının ulaşamadığı
loş
küskün yüreklerine
ben hüznümü dökerim şehre
şehir ağlar benim yerime
giderim
neden gittiğimi kimse bilmez.

yalnızlığımı kimse bilmez
benim yalnız yanımı,
neden her sevginin
hikayemi anlamadan
dinlemeden
ışıklarına çekildiğini
kimse bilmez
ki ben mum ışığında mutluyken.

yalnızlığımı kimse bilmez
benim yalnız yanımı,
...yalnız yanıma inat yazdığım
yanık kokulu şiirlerimden başka.

(Nisan.2001/Karabük)