fırtınalı bir akşamda yalnızlığımı geçmişe gömdüm,
sebebi sendin,
artık sende yalnız değilsin.
gökyüzüne doğru ilerlerken
havanın azalıp sıkması gibi canlıları,
sıkılmıştım bende yalnızlığımda
şimdi yaşanmış saymıyorum geçmişimi
dünyadaki en acı duygunun yalnızlık olduğunu anladım
sensiz geçen günlerimde
her anım acıydı duygu yoğunluğu vardı
kapalıydı birlikteliğe
çünkü yabancıydı.
üzerimdeki en ağır yüktü yalnızlık,
mümkün değildi mutluluk
sayen de mutluluğun adresi oldum
seni;
seni yalnızlığımda buldum...
Kayıt Tarihi : 1.4.2007 19:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!