Samimiyet istiyorum artık, boğuldum dili süslü; ama yürekleri kadar boş insanlardan.. Kendimi ne kadar uzaklarına atsam da, Yine de dili yüreğinden büyük bir vefasızın girdabında buluyorum.. Ve daha derin kazıyorum.. Yüzlerini hatırlamak bile istemediğim tüm; İki yüzlülerle geçirilmiş zamanımın çukurunu... Onları zamanada.. ben; kendi içime de gömülüyorum... Onlar mümkün olan her eli tutup; adına sevgi diyorlar, Ben ise sevgide; mümkün olmayan herşeye sırtımı dönüp; Adına yalnızlık diyorum. Sevgiler ayağa düştüğünden bu yana... El üstünde tuttuğum yalnızlığımı daha çok seviyorum...
ArzumKayıt Tarihi : 11.6.2012 19:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!