Yalnızlığımı çaldırdım
kalabalık bir ikilemde
yasaklı meyve gibi
utanıyorum...
...sesime gelmiyor sesler
bir köy odası yalnızlığı benim ki...
alışkanlığımla
avunuyorum...
yok, gelemem bekleme beni
bel ki birgün
bel ki hiç bir gün...
bel ki de aşk...
yada hiç...
susma payımı bırak ve git
ben yokum artık
çekiliyorum
...
Mir Mehmet ÖZTÜRK
istanbul
23: 00
16.09.2010
Kayıt Tarihi : 29.9.2010 17:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Herkesin ortak hikayesidir yalnızlık...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!