Yalnızlığıma Yürüyordum

parke taşlı sokaklardan
yanıp sönen direk lambalarının
çizip sildiği gölgeler eşliğinde
asfaltı dökük çukurlu caddelere
çıkarken
yalnızlığıma yürüyordum

sabah güneşinin uykuya davetiyle
zift kokan otoyollardan
toprak kokan patikalara ayrılırken
yalnızlığıma yürüyordum

derin uçurumlardan
karanlık vadilerden uzaklaşıp
dağları aşarken tenhalarda
yalnızlığıma yürüyordum

kar boran tipi kapatırken yolları
tüketirken son lokma ekmek ile
bir baş soğanı
yalnızlığıma yürüyordum

yerküreyi vatan belleyip
sınırları aşarken
mayınlara bubilere can ısmarlarken
yalnızlığıma yürüyordum

çatışmalardan
hain tuzaklardan kurtulurken
peşimde bıraktığım
ölümlerden sıyrılıp
derin derin nefes alıp soluklanırken
yalnızlığıma yürüyordum

ideolojik tartışmalarda
muhalefet yaparken
derin infazlara uyuyup
çözümsüzlüğe uyanırken
yalnızlığıma yürüyordum

yalnızlığımın dermanını
uzaklarda ararken
uzaklar yalnızlığım
yalnızlığım tuzaklar olmuştu