Yalnızlığıma Mektup Şiiri - Hasibe Kaya 2

Dört duvar ve ben yalnızım gene bu gece
Kulağımda sesin gözlerimde hayalin yoksun
Pencereden bakıyorum tüm evlerde coşan ışık
Benim evimde yoktur neden neden be gülüm
Yokluğun karanlıklara boğdu beni de evimi de
Acılar sardı benliğimi de inan yüreğimi de
Kalktım yürüdüm evimin dört bir köşesini
Buram buram kokuyor sensizlikte yalnızlık
Yokluğunla kalmışım ben benle gülüm baş başa
Gözüm yolda kulağım telefonda çalacak mı diye
Kaçıncı mektuptur bu kendi kendime yazdığım
Her yazışımda sormuşum geçmişin hesaplarını
Bir bir yaşamışım geçmişte yaşadığım acılarımı
Tek etmediğim pişmanlığım sana olan sevdamdır
Ben senle coşmuşum yaşamaya inan başlamışım
Ben kendime yeterim derdim herkese gülerdim
Kendime yetmediğimi seni tanıdığımda anladım
Korkmazdım Allah’tan başka kimseden olaydan
Şimdi sardı benliğimi seni kaybetme korkusu
Yalnızlık ağır gelmeye başladı seni tanıyalı
Göremedim mi gül cemalini yaşadım saymadım ben
Sensiz bir yaşamda yiğidim ben nasıl yaşarım
Senle umduğum mutluluklarımı boş mezara gömdüm
Kaybettim ben umudumu yitirdim yaşama sevdamı

Hasibe kaya
01-05-2009
saat:23.53