Yalnızlığıma İsyan

Ben biraz deli biraz da serseriyim
Ben daha çok insanım…
Kendi halinde yapayalnızım,
Tek başınayım hayat denen çıkmaz yolda
Kendi kalabalığımda
kalabalığın tam ortasındayım.
Kimsem var mı o da belirsiz…

Gözyaşlarım tek yarenim
Gözlerimde sadece hüzünlü bulutlarım
Yüreğim şimşek…
Özlemlerim yıldırım
Kimseye zararım olmaz
Kendi yağmurlarımda ıslanır,
Kururum kendi güneşimde…

Gözyaşlarımda sel olur
Akarım dertlere
Yüreğimi yüreğimle çarparım,
Yok olurum özlemlerimde…
Baştan sona zararım
Hep kendime
Hayat denen bu uçsuz bucaksız yolda.
Bir şarkı tutturmuşum,
Döner dururum nakaratlarında
Her güneş doğuşunda, günebakan çiçeği gibi
Umutlarım yeniden döner kendime …

Dün gibi bugün de bitecek
Yarınlar benim desem de,
Yarınlar da gelecek ve geçecek dünde kalacak.
At derim efkarını arkana,
Sev hayatı, tutun dört elle sevdaya
Güleceksin insanlara, iki yüzlü dostlara,
Gül dertlerine kahkahayla…

Eğme başını dik dur, görmesinler acizliğini desem de,
Deniz kıyısında martılar dert ortağı olur bana.
Hep vermişim, hiç almamışım hayattan!
Aslında ne kalmış benden geriye?
Koca bir melankolik aşk elimde…

Dalgalar yüzüme yaklaştığında
Ey! Aşk… diye seslenirim
Martıların duyamayacağı bir tonla…
Sen...
Evet sen meğer ne kadar da bencilmiş sin!
Sanıyorsun ki her şey senden yana…

İşte bu yüzden isyanım sana değil
Çok sevmeme rağmen,
Beni yalnız bırakan “O”na
…Ve
Bu dünyada yalnız kalmışlığıma…

Mustafa KARAAHMETOĞLU
07.08.2013