Yalnızlığıma Şiiri - Fethiye Canğaz

Sevgili canım yalnızlığım adam
Bu defa kararım kesin
Bu son şiirim tükenmişliklere
Sana, pişmanlığıma ve ikimize dair yazmayacağım artık
Geçmişi verdiğim söze katmadım.
Zira biliyorum,
Geçmişi yazmadığım her şiir umutsuz, cılız ve çirkin bir çıplaklıkta
Biraz yalnızlığım gibi
''Biz senle...''diye başladığım her cümlenin satır sonuna geldim
Üstelik sayfamda başka satır da yok, sonrası boşluk
Zira hala söyleyeceklerim var
Biz senle aynı anda, yan yana, bir gökyüzüne baktığımızda dahi aynı soluğu alamamışız
Biz senle garip bir şarkının kendini mecazlar halatına astığı anlamsız cümleleri olamamışız
Şimdi sen bir uçta ben öteki...
Hatta sanki farklı birer evrende tesadüf eseri benzer vücutlarda oluşmuş yaratıklar
Sen benim bir başıma kalışım, ben senin hiç bilmediğim
Senden gidip kendimi böylesine çıplak, böylesine çaresiz bıraktığım için af dileyemem
Ancak üzgün olduğum birtakım acılar silsilesi içindeyim
Sen, seni bıraktığım yalnızlıkta bana ihanet ettin
Hatıralarımızın naif koynunda beni ilmek ilmek aldattın
Ve aldanmak iki aşık arasında olmazmış anlattın.
Ben, aldanmak ve yalnızlığım
Bugün bu birkaç satırla veda ediyoruz galiba
Bir yükten kurtulurcasına, aylar sonra mutluluğa koşarcasına değil
Acıyla ördüğüm halatı boynuma geçirmeye hazırcasına
Hayata, soluğum dediğim seninle vedalaşırcasına
Şarkılar bana, yaralar kapanır da sızısı dinmez asla derken
Bir iz kaburgamdan yüreğime kadar gözyaşlarımla belirirken
Her şeyden öte biz birbirimizden bu kadar gitmişken
Böyle işte.
Sen, beni korkularıma yem eden canım yalnızlığım
Senden kaçıp senin zihnimdeki gölgelerine sığındım
Ben yalnızlığa kaldım, yalnızlığın oldum
Ve sen benim en büyük yalnızlığım oldun