Yalnızlığıma... Şiiri - Mucit Emrehan Kara

Yalnızlık içinde doğmuş bedenim...
Belkide böyleymiş kaderim.
Bir de şu ''Boş ver üzülme! '' diyenler var ya
Hadi gösterin! ! Nerede sevenim? ?

Göstermem kimseye sevgimi.
Ellerim büyük; Isıtır onlar beni.
Kimse gelmesin yanıma! !
Ne onları isterim, ne de seni!

Biliyorum; biraz fazla yalnızım.
Karanlığın ortasında kalmışım...
Beni yakmaya çalışmayın! !
Çünkü ben çoktan yanmışım...

Hayallerimde yaşadım sizi,
O kadar masum ve sessizdiniz...
Hiç biriniz anlayamamıştı beni,
İşiniz düşünce mi gelirdiniz? ?

Bir köşede kalbim hep ağlardı;
Öylece uzaktan bakardınız.
Sustuklarımda birer çığlıktı,
Hepiniz mi sağırdınız! ! ?

''Nasılsın? '' diye soranlara anlatacak çok şeyim var.
Ama sadece ''İyiyim.'' deyip geçiyorum.
Hayallerime dünyayı bırak evren bile dar! !
Çünkü hiç kimse beni anlamayacak biliyorum...

İşte bu yüzden sadece susuyorum.
Herkes duysun! ! Ben yalnızlığı seviyorum! ! ...