Yalnızlığıma Şiiri - Hasibe Gezgin

Yoksulum,
Çünkü ensemde ellerin var.
Karanlıksın, korkuyorum.
Koşamam aynalara,
Ağzı dili yok gibi duvarların,
Ne vakittir benimle konuşmuyorlar.
Ey güneşimi çalan hırsız!
Kirletme artık ruyalarımı.
İstemiyorum göğsümdeki başını.
Beceremedik seninle karanlığı paylaşmayı.
Aynı havayı solumaya katlanamadık.
Oysa kaç gece, kim bilir kaç gece ikimiz de…
O vahşi kaplanın koynunda sabahladık.

Hem vazgeçilmezimsin, hem de vazgeçmeyi en çok istediğimsin,
Ey rüzGÂRINDA SAVRULMAYA ALIŞMADIĞIM!
Çalma artık kapımı.
Ekleme yüreğini yüreğime,
Eski püskü şarkılarını da götür kendinle,
Adım dudaklarında kalmamalı.

Dizlerim kanıyor yollarında yürüdüküçe,
Ellerim küçülüyor ellerine değdikçe.
Bu merhamet fazla sana,
Vurma prangalarını ayaklarıma.
Bu savaş, bu çatışma, bu karanlık Çarşamba…
Hep çığlığını çakıyor içimin duvarlarına.
Sobe!
Yüzümün çocuk kıvrımlarında artık saklanma.

Sen demirledin demirleyeli limanıma,
Karanlık eksilmez oldu soframdan.
Vazgeçtim yaşattığın yalancı baharlardan.
Sen benim bilyelerimi, annemin dudaklarında mavi ninnileri çaldın,
Biliyor musun sen ancak, ancak sen kaldırımların dilinden anlarsın.
Bana sökmez senin kabadayılıkların,
İşlemez kurşunların.
Bak, ayaktayım.
Gülüşlerimi yeniledim.
Ha unutmadan, ıslık çalmayı da öğrendim.
Artık seni kovabilirim.
Karanlığı kırbaçlayabilirim.
İndir silahını!
Teslim ol!
Yoksa, vururum seni.
Kırarım o asi direnişini.
Yağma yok,
Bu defa çalamayacaksın yıldızlarımı.
Bahçemdeki erik ağacının gölgesi benim.
Hey bulut kardeş!
Ne bekliyorsun düşmek için kirpiklerime?
Hazır yeniden doğmuşken ilk yazlar,
Takvimler hazır umudu gösterirken,
Yalnızlığım tasını tarağını toplamış giderken,
Sen de eşlik et türkümüze.
Hey kardan adam!
Uzat elini,
Ben seninle üşümeyi özledim.
Ne o şaşırdın mı?
Yüreğim bir çölden düştü bu iklime.
Artık bozkır değilim.
Ne solmak var bundan böyle, ne yoksulluk.
Ne de o her uyanışta içimi kanatan çaresizlik,
O acımsı burukluk…
Büsbütün değiştim,
Eskiden yer bulamazken ellerimi koymaya,
Şimdi aldırmıyorum vefasız aynalara.
Ben artık başka benim,
Çünkü şairce nefes almayı,
Şiir tadında yaşamayı öğrendim.
25.02.2003