Yalnızlığım ve Sen... Şiiri - Mehmet Kesici

Ben, dağlara çıktığımda kardelenleri toplarım
Yıldızlara seslenirim, hey be hey, gözlerin diye
Kaçkarlara yaslanırım dizlerinin dibi gibi
Taşlarını çatlatırım, göze göze su
Bulutlara yük ederim tüm hüznümü
Düşünürüm uzun uzun.
Seni be gözüm.
Hep seni özüm.
Süzüm süzüm can.

Sende,
İn vadi’ye, bir vardiya dolan dur
Yollan bana gece boyu
Bir kuytu bul yüreğine, bir oyak
Al sevgimi kucak kucak
Ocağına Düşür ateşlerimi
Tutuştur öbek öbek
Yak odağını can.
Bırak esrik saçlarını savrulup gitsin
Çat kaşlarını kader üstüne
Her kere vur bana
Çarp yerden yere
Ora nere de gülüm?
Bura nere!
Sevdam sığmaz hiç bir yere!

Perdeleri de aç gitsin oyunun ilk galası bu
Gonk vursun üç kere, sonsun ışıklar
Görünsün mazlum âşıklar el ele, tek sahne
Her saniye aşk.
Şakısın mehtap, ışısın yıldızlar gözlerin gibi
Göklere as görüntümü seyre dal
Geceyi mavi de sürü
Bana vurur ayazları
Sana düşer damlaları
Çiy yürür çimene
Kime ne gülüm?
Islanan biz!
Ve, yanan yüreğimiz oldukça!

Ve doldukça yüreğimiz kat be kat
Ve, doğdukça her seherde yeniden
Kim usanır bu sevgiden, kim?
Kim utanır doyumsuzsam aşkına
Açlığıma say sen de
Susuzluğuma ver.
Mutsuzluğuma inanma sakın
Akın akın vurur aşkın
Büyür sevdam büyür
Gün yürür senle
Can bulur bedenimde her hücre.

Sen de filiz ver, yıldızları ser ayaklarına
Dudaklarına mehtabı kondur
Durdur an’ı
Tüm zamanı sevda eyle be gözüm
Yok çözüm aşktan başka
Baştan başa ilmek sarmış bir kere
Düğüm kör.
Sor haydi bilene varsa çaresi
Her karesi tek resim
İnmesin sahnemden hiç inmesin
Gitmezsin sen,
Yırtarım perdeleri gölgen düşmese
Her dem kal
Sal beni sana, sar sarmala, ruhumu al
Olur mu can...olunur mu?

26-5-2009