Yalnızlığım Sığmadı Şiiri - Sevtap Özkah ...

Tıpır tıpır cama vuran yağmurun sesi.
İçerisi sıcacık.
Etrafa yayılan hafif bir sabun kokusu.
Otobüsteyim.
Onca üşüdükten sonra, kuzine kenarına kıvrılmış kedi gibi gevşeyiverdim.
Otobüs yolculuklarını çok severim bu havada.
Tek başıma yolculuk yapmayı daha da çok severim.
Her yerde her zaman sevdiğim gibi tek başınalığımı…
Ama yol boyu yanımdaki koltukta oturanların özel yaşamlarını dinlemeyi ve sorgulanmayı asla sevmem.
Benim SORULARIM DA – CEVAPLARIM DA farklıdır yaşama dair.
Kısıtlı saatlere sığdırılan göstermelik konuşmalar, aceleci sorularla cevaplarla birbirini tanıma çabaları, illaki ortak bir tanıdık bulabilir miyiz gayreti, yaşanılan mekânlara okunulan okullara dair sorulan abuk sabuk sorular, yemek tarifleri, ilaç önerileri, çekiştirilen eşler, övülen sevgililer, kurtarılan ülke ve nihayetinde yolun sonuna doğru alınan verilen telefon numaraları adresler…
Ve bütün bunlar çok zavallı gayretler gelir bana insanların tek başınalıklarından bu kadar sıkılmaları, korkmaları adına…
Üç beş saate sığdırılan “yaşasın yalnız değilim, beni de dinleyen, benim de dinleyeceğim birileri var “ düşüncesinin dürtüsüyle çenelerin bu kadar çok çalıştığını düşünmüşümdür hep…
Oysa bilseler ki tek başınalığın içinde nasılda debisi yüksek bir özeleştiri pınarı akar; insan adeta yalnızlığından çoğalır tüm yalnız bırakılışlara, terk edilişlere, gidenlere inat…
Sorgulanmamak ve bir başkasının yaşamının içine katılmamak adına gözlerimi kapatıyorum.
Kulaklığımı takıp radyomu açıyorum.
Ve radyoda Sertab o muhteşem sesiyle yağmurun tıpır tıpır sesine eşlik ediyor:

“ Hadi yüreğim ha gayret
Hele sıkı dur, hele sabret
Başını eğme dik tut,
Bu bir rüyaydı farz et…”

Tıpır tıpır cama vuran yağmurun sesi.
Otobüsteyim.
Ve bu sefer menzilsiz bir yolculuk beni bekleyen, nerde nasıl sonlanır hiç düşünmedim…
Yalnızca gitmek istedim saatlerce gitmek…
Nasıl ki yalnızlığımın sığmadığı bu aşktan gözümü kırpmadan gittiysem bu şehirden de gitmek istedim yalnızca gitmek…

(01/12/2008 Ankara)
Sevtap Özkahraman