Yalnızlığım, Sensizlikten İbaret

Sensizlikten ibaret bir şiirdim aslında..
Uzun bir yalnızlık şiiri..
Her kıtası bekleyiş,
Her dizesi, birkaç damla umut..
Vurgularım dikkatleri üzerine çekerken,
Duraklamalarım bile sende takılı kalır..
Yalnızlığımın en anlamlı şiiriydin belki..
Kafiyelerinde bile sen gizliydin..
Teması, seni senle yaşayabilmekti..
Sensizliğe inat bir uçurumdum belki de..
Düşüyordum..
Oysa tutunacak ellerin,
Bakmaya doyamadığım,
Üstelik bakmaya kıyamadığım gözlerin,
Yoktu ve yoktun..
Hala sensizliğe inat diyorum
Ve seviyorum seni...