Yalnızlığım mı Şiiri - Melih Sular

Üşüyorum hasta ve üveyik bedenimle,
Tek tek yoluğum bedenimden,
Fasılasız bir ayrıntı kemirir üslubumu..
Sana dönence dinletiyorum.
Bana kimsesiz bir nota..

Evet hastayım titriyor kemiklerim.
Süliyeti kavramsız ellerimden başlıyor hastalığın.
Yazamadığım kalın romanlar,
Hikayeler aklımda ölüyor..
Şiirler demek olmaz,
geceye şeker, eriyor kaşıksız.

Seni matemsiz bir dingin rüzgar koruyor.
Beni çılgınca dalkıranları aşan dalgalar dövüyor.
Gözlerin ki yağmura tutsak,
Kirpiklerini katmıyorum zaten..

Islağım sokaklarının hiçe açılan raylarında.
Yağmur yağıyor desem gözlerine,
Benimkiler de ağlıyor yalan mı.
Ellerin ki gök geceye tutsak,
Sözlerin ki başka bedenlere izdiham.
Kalabalıklar boğuyor, boğuyor kelimelerini.
Diyemiyorsun işte!

Seni hayasız bir hayvan gibi seviyor olmalıyım.
Kelebek gibi kanatlarım ölüyor önce,
Belki karanlık orman da bir aslan yansımasıyım.
Şaşmışım,kalmışım diyemiyorum işte!

Seni gece, içinden kırmızı doğuruyor ay ile,
Beni bütünden bir kuzey yosunu salıyor köklerine,
Seni ben mi seviyor,
Köşede duran,köklerini salan
Yalnızlığım mı.