Yalnızlığım İstanbul İçimde Ağlar Gül

demek ki iyi bakmıyorsun kendine
sol yanım acıdığına göre böylesine
korkmadan yatır kulağını
kuş giribi bulaşmamış martının sesine
ama dokunma hüzünlerle dolu günlerin heybesine

üstünden geçerken kırlangıç sürüsü ıslık çal
bilmez miyim zordur yalnızlık
içinde acır onca kırık dal
giderken yanında götürdüğün sevgime sokul
bir şans daha ver kendine
unutma ki şu hayat hiç bitiremeyeceğimiz okul

şu cimri hayatın suratına
kanamalarımı tükürürüm
hüzünler sokağından da
sevmeyi bilen adama yakışır yürürüm
hiç bir sapakta çıkma karşıma
uzak dur benden ölüm
daha vereceğim çok şey var sevgime

bir canım var
onu da ancak sevdiğime kıyarım
memleketimin darağaçlı şafakları gibi
o hoyratlığıyla batsa da yüreğime

unutma ki
beyazda olsa yalanlar kirletir aşkımızı
bir bardak suda yıkanmak isteyen kedi gibi komik halim
ah gülüşleri bile yırtık yârım
ben sende sevdam kadar varım

bakışların yarınlarım desenli yârım
sığdıramam seni hiç bir türküme
sazın kırık sesi gitmelerin batar içime
sensiz oltasındaki balığım hayatın
yalnızlığım istanbul
içimde ağlar gül
şiirin elinde mendil

mektuplarımda mı oldu kül
bir şans daha ver kendine
ben karadeniz olayım sen yeşil ırmak
gel bana dökül