Yalnızlığım Canlandı Bu Gece

yalnızlığım canlandı bu gece
kurşun gibi çöktü bulutların karası
saldı üzerime tutsak mahkumunu
kondu yüreğimin çeperine
bir sızı saldı ki derince süzüldü geldi ince ince
Düğümlendi boğazım gardiyanın ellerinde

yalnızlığım canlandı bu gece
açık denizlere saldığım umutlarım vurdu sahile
gelgitler mahkum etti emellerine
akbabalar saldırdı senden kalan her şeye
maviyi soldurdu karanlık eller
topladığım yıldızları çaldılar koynumdan
tozlu rüzgarları estirdiler üstüme

yalnızlığım canlandı bu gece
tılsımı değildi kelimeler sevinçlerimin
anlatmıyordu avuç içinde saklı dileğimi
ilk kez zühre doğmuyordu ilk akşamdan
kara denizlerde boğuyordu sözcükler
kemendini atıyordu boynuma soru işaretleri
ünlem şaşırmıştı konacağı dalı
kelimeler sürüklenip çarpıyordu kayalıklara
tuz basmıyordu kanayan yarama hiçbir söz

yalnızlığım canlandı bu gece
Akdeniz sularına daldırdım kelimeleri
yıldızlar altında beklettim geceler boyu
güneşin doğuşunda serdim ufka
kır çiçeklerinin dallarına astım her birini hece hece
ve sana olan hasretim
ve sana olan sevdam döküldü de dudaklarımdan
her seferinde aciz kaldı kelimelerim