Yalnızlığım Boşlukta Asılı Şiiri - İsmet ...

Çıkardığım ayakkabılarıma döktüm
Günün yorgunluğunu
Ve onları kapının eşiğinde bıraktım
Silmeden tozlu solgunluğunu
Elbise niyetine giyindiğim umutlarımı
Kapının hemen arkasına astım

Her girdiğimde odama
Sessiz objeler karşılar beni
Selam veririm her defasında
Duvarda ki resmine
Öylece bakar durursun bana
Hakimiyetin boş duvaradır kendince
Yalnızlık boşlukta asılı kalbimde
Pas tuttu boğazım, ses telimde
Gemiler yüzdürsemde, hayal denizimde
Alabora olur sevdan, gönlümde

Sigarayı da bıraktım artık
Bana arkadaş olamıyor
Dumanlarında kaybolup gidiyorsun
Yürek selimin önünde duramıyor
Ne camlar buğulanıyor yağmurda
Ne suyu birikiyor çamurda

Bardaklar hareketsiz duruyor, mutfakta
Ne suyuyla serinliyor yüreğim
Ne çayıyla ısınıyor
Tabaklar tuzsuz çorbayla bekliyor
Kedim bile açlıktan emekliyor

Dedim ya, yalnızlığım boşlukta asılı
Bu yürek özlemden kasılı
Ve kalp, pres misali basılı

Gözenekleri tıkalı sevdamın
Bir nefeslik hava almıyor
Mazide tozlandı şarkımız
Dilim bile mırıldanmıyor

Ertesi güne bıraktığım umutlarımı
Giyindim yine elbise niyetine
Yorgun ayakkabılarımı bu kez
Attım posta sepetine

19 08 2008