Yalnızlığım Bitsin Dizlerinde

İki yakası bir araya gelmeyen denizler gibiyim
Kavuşmaya kurulu saatler çarpınır ya hani içimizde
Bir yakamoz ışıltısı yansıyor sulardan yüzümüze
Biz gecenin öte yakasını ilikler iken öpüşlerimizle
Yücelir aşka yol vermez dağlar karanlığın içerisinde

Gözümüz görmez mutlu gülümseyişlerimizden ötesini
Uzaktan atlılar geçer yorgun köprülerimizi sallayarak
Kızıl topuklarında ölüm kumları, yelelerinde tuz ovaları
Külümüz zincir tutmaz, tutkuyla bileklerimiz birbirine sarılır
Kıskanç sürgünler yürür içimize, kavuşmalar helalliğimiz olur

Küflenmiş yargılar biriktirir insanlar çatlamış yüreklerinde
Selamsız kelamsız rastlantılarda bir jilet temasıdır oysa aşk
Ölümden ölüme atlayan, aşkın anlamını bilmeyen zihinlerde
Kesilir yüreğimiz binlere, akar gider usulca yaşanası sevgilere
Bilinmez bu sevda nasıl coşku verir uslanmaz yüreklere

Zaman akıp gider iken yaşanmamış zamanların ötesine
Umulmadık sancıların teri ruhumda, içli bir rüzgâr gibiyim
Dudağımda asil seyrime, göz kapaklarımda hüzzam bir ağrı
Sevin sızıyor ılıkça içime, bedenimde üşümeyle karışık ateş
Sesin haylaz saatlerin tıkırtısı, gönlümde isimsiz çiçekler

Dalından düşmeden yapraklar, güldür yar kara bahtımı
Bastır asi isyanlarımı sevdanla, mutlulukla donat tahtımı
Gözlerimde asırlık kederler, kurut gözyaşımın kaynağını
Öpüşlerinle tüket beni, doldur heybeme gönlün muradını
Yalnızlığım bitsin dizlerinde, sonsuza dek uyut aşk adamını