Yalnızlığım Şiiri - Sebahattin Kacar

Yalnızlığım, bir başka bu akşam.
Sanki daha bir yalnızım,
Kimseler yok yanımda.
Sanki sen bile yoksun.
Nasıl olduğunu bilmediğim,
Bilmediğin bir yerlerde,
Hiçbir yerde,
Aradığım bir yerlerdesin.

Özlediğimsin.
Ama kavuşamadığım.
Beklediğimsin.
Ama göremediğim.

Gel cananım, gel.
Nerelerdesin sen?
Gözlerim katran karası oldu artık.
Nurunla canlandır şu garibi.
Sözlerinle, dudaklarının arasından çıkacak bir sözle
Hayat ver şu garibe.

Yemyeşil olsun gözlerin bu akşam,
Sabahlara kadar seyredeyim ben o gözlerini.
Masmavi olsun gözlerin,
Ben onlarda sabaha kadar yüzeyim.
Kapkara olsun gözlerin,
Ben onlarda yok olayım.

Dalgalansın saçların,
Rüzgârlara yol göstersin.
Buğday tarlaları,
Senin saçlarına bakarak öğrensin salınmayı.
Çiçekler, kopsun gelsin dallarından,
Dalga dalga saçlarına.

Kaşların yok mu o kaşların.
Kızmak nasıl olur ya,
Herkes öğrenir onları görünce.
O mahzun duruşuna ne güzel yaraşır kaşların.

Titrerdi hani ya dudakların.
Kıpkırmızı olurdu da,
Rengine özenirdi,
Kirazlar, elmalar.

Heyhat cananım nerelerdesin?
Çok beklettin, çok özlettin kendini.
Senin nurlu yüzüne cümle âlem kurban.
Ben bin kere kurban.

Gözyaşlarımdasın yine bu akşam.
Denizlere yol arayan gözyaşlarım.
Ateşlere arkadaş gözyaşlarım.
Özlem dolu yüreğimdeki
Ateşlere yoldaş gözyaşlarım.

Ey cananım, ey sevdiğim.
Nerelerdesin?
Bekliyorum.
Ne olur gel.
Ne olur sokul yanıma artık.
Tut elimden.
Bak gözlerime, gözün gibi.
Işık tut yollarıma.
Sana varacak yollara.
Sen kokan rüzgârları getir bana.

Yakup´um sana bu akşam.
Gözlerim görmez oldu başka bir şey.
Gel, gel canım gel.
Gel Yusuf yüzlüm gel...