Sıkıcı günlerden biri daha geçiyor.
Ben, yine yalnızlığımla baş başayım.
Allah’ım!
Nedir bu çektiklerim?
Bu ızdırap, bu çileler neden?
Bir gün olsun gülemeyecek miyim ben?
Yaşamın monotonluğu içinde kıvranıyorken,
Hayat çizgimin kısaldığını hissettim birden.
Kalbim kırık, gözlerim üzgün.
Toz pembe bir dünya içinde,
Siyah-Beyaz yaşıyorum günbegün.
Kayıt Tarihi : 19.7.2005 02:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!