Yalnızlığım Şiiri - Dr Yahya Atayan

Aysız gecelerimi vuran yalnızlığım
Güneşsiz sabahlarıma göz yaşım olur.
Kendini yiyip bitiren cigaramın acısını
Terkedip giden dumanına bıraktım..
Bu gecem zindandan bir ömür,
Cam’a yansıyan lambam şahit
Açık penceremde gecenin kokusu
esin olur düşlerime işlenen
ama tüm korkunçluğuyla sabah
sıyrılıyor sokak lambasından
gene sabah, gene göz yaşı,
gene gündüz, gene sensiz,
böylece...
kendini yiyip bitiren hayallerimin acısını
terkedip giden geceye bıraktım..
güneş herkese doğmuşken
benim için batacak sadece
ardından ayın izini sürerim
geri kalan kirli yıldızlar arasında
...
çayımı her yudumladığımda
aysız bir geceye doğru
tükeniyor umudum,
sürdüm düşlerimi kaldırımlara
yorgun düştüm..
kana kana karanlığı içiyorum,
gecenin soğukluğunda
artık yalnız değilim,
karanlık benim içimde
ben serabınla gecenin içinde
gecenin bu gürültüsüde susar içimde
gün sokağıma ışıyınca
gene sabah, gene gözyaşı,
gene gündüz, gene sensiz,
böylece..
kendini yiyip bitiren yüreğimin acısını
terkedip giden serabına bıraktım...