Yalnızlığım Şiiri - Eylem Çelik 2

Benim güzel yalnızlığım,
Alnından öpmeye geldim
Bak işte geldim, senden başka herşeyin yaraladığı ruhumu sana emanet etmeye.
Papatyadan taç yapacaktım sana ama koparmaya kıyamadım.
Ellimboş geldim.
Hiçbirşeysiz ve kimsesizim,
Tüm bildiklerim üryan.
Tıpkı ukala bir demir gibi yanarak ve dövülerek aldım şeklimi.
Melankolik ve hırçın bir atın yılkısına vedasıyı gibi geldim.
Anlamaya çalışmayı bıraktım,
Altı çizilmiş bir hiçliğim
Bir başıma ve seninim
Avuç içlerim üşüyecek biraz biliyorum
Olsun senden gitmedikçe benimle olduğunu bildiğim tek yersin.
Özlemlerimizle baş edebilir miyiz ne dersin?