Yalnızlığım Şiiri - Ahmet Ağdere

Çıkmıştı yalnızlığım bir yudum ihtiyaç olmaktan,
Ve herkesin muhtaç olduğu duruma dönüşmüştü.
Gıpta ile baktılar ki, gözler dolu ağlamaktan,
Herkes rüküşlerdeydi, benimse her yanım lükstü...

Yalnızlığımı bağışladım onlara, bana küstü!
Kin tuttu, nefret etti benden ve daha gelmez oldu...
Andıkça kaçtı benden, kinde köpek kadar dürüsttü,
Günlerim bin bir türlü gevezelik, boş sözle doldu!