Yalnızlığım Şiiri - Durgam Özer

Karanlıklarla vuruşurum her gece kıyasıya
Yalnızlıklara yenik düşer yorgun ellerim
Özgürlüğümü alıp götüremem bir türlü
Bakır yeşili gözlerinden öte

Ölsem de bitmeyecek biliyorum
Sana olan bu koca tutsaklığım
Umutlarım döküldükçe tesbih tesbih çıkmaz sokaklarda
Ayrık bir yol bulamaz geçmek için öteye ayaklarım

Oysa…
Yağız atlar örneği şahlanır zaman
Yağmurlar düşer çatlak toprağa
Ebem kuşakları doğar umutsuzluğuma inat

Rüzgarlar dağıtır saçlarımı tutam tutam
Tohumlar çatlar bir alaca karanlıkta
Tüm evren mutluluğun sancısı içinde
Tut ki ben
Yalnızlığımın sancısı çekiyorum
Eski bir kandil gibi titreyen gözlerimde