Yalnızlığım Şiiri - Dilek Yüksek

Yalnızlığımla başbaşayım
Kuşların cıvıltısı
Doğa'nın verdiği huzurla dolu
İnsanların bile veremediği huzurla
Kahve ve sigara'nın verdiği lezzet içinde
Beklemeleri boşverip
Sabırları kenara atıp sadece ben'le dolu
Üzülmeleri elinin tersiyle itip
Huzuru kucaklamanın vaktindeyim
Bir fotoğrafın sunduğu mutluluğuyla
Saatlerce onunla konuşup beni anladığı umuduyla
Yüzünün her çizgisini izleyerek
Doyasıya
Konuşmaya ihtiyaç halinde
Mutluyum fotoğrafınla beni anlayan gerçek
Tükenmişliğin son damlasında
Gündüzlerin gece
Gecelerin gündüz olduğu vakitlerde
Her seferinde solan bir umudun eşiğinde
Kuş seslerinin sanki bana bağırırcasına
Yalnızlığımı haykırışları ile dolu
Olmaz der gibi yüzüme vuruşlarında
Sevdaları yolları ayrılıkları
Unutturan sesleriyle
Senden başka kimsenin anlayamayacağı deyişlerinde
Yalnızlığım ve bir fotoğrafla başbaşa
Başrolü benim çektiğim
Acı dolu gerçeklerle yüzleştiğim
Çek kendini der gibi bakış fotoğrafta
Hayatın hayalden ibaret oluşundan bahseder gibi
Hafif rüzgarın serinliğiyle
Kendime gelişimde
Topla der gibi içimi ürpertisiyle
Duygularımı hatırlatmasında
Karşılıksız sevmelerimde
Hayatımın son damlasında
Aradığım başımı yaslayacağım omuz huzuruyla
Fotoğrafa yaslanışımda
Saçlarımı okşar gibi hissinde
En deli sevdaların bile veremediği keyfinde
En masum gülüşün sunduğu mutluluğunda
Kayboluşlar vaktindeyim
Elleşmeyin bana
Dokunmayın
Sadece mesut olduğum anlardayım
Bir fotoğraf karesi,ben,kahve ve kuş cıvıltılarıyla
Doluyum ben..