Yalnızlığım Şiiri - Abdussamet Kaya

Yalnızlığım,
O kadar gönenmiş,
O kadar kocaman ki..
Küçümen köyleri,
Büyücek şehirleri,
İçine alacak.
Ve o kadar derin ki,
Bakanı yutacak…

Yalnızlığım,
Dağın zirvesi gibi
Yorucu, soğuk ve kaygan
Kartallar gibi
Hep alçaklara bakarım,
Ne zaman yükseğe çıksam

Yalnızlığım,
Denizler gibi engin,
Dalgalar gibi sermest,
Kıyılarında yer açın herkese,
Yüzsünler ama açılmasınlar diye
Şöyle tembihleyin;
Selamet der kenârest.

Yalnızlığım,
Nabız gibi derinden,
Vicdan gibi içerden,
Hava gibi şeffaf ve temiz,
Yapraklar gibi savruk,
Çöller gibi kavruk ve sessiz..

Yalnızlığım,
Sabır giyinmiş metanet,
Savaşçı bir cesaret,
Hıra gibi ilhamını bekleyen,
Sükûn ve umut.
Konuşmadan kelam eden,
Derin bir sükût.