Yalnızlığım Şiiri - Muzaffer Arslan 2

YALNIZLIĞIM

“Taş, yerinde ağırdır.”
Sözüm yok bu gerçeğe
Fakat benim yüreğim
Ondan da ağır, bilirim.
“Söz gümüş, sukut altın.”
Bunu da anladım; lakin
Neden hep ben susuyorum?
“Kan kusup kızılcık içermişim.”
Öyle diyor hep dostlarım.
Aşk şerbeti sundunuz da
İçmedim mi? Sorarım.
“Gelinlikle çık, kefenle dön!” dediler.
Çıktım, ancak bir daha dönemedim geri.
Sağ mıyım, öldüm mü?
Kimseler aramadı, sormadı.
Zamanla alıştım yalnızlıklara
Bir kere düşünmedim dönmeyi geriye
Öldü bildiler nedense beni
Oysa ben, sensizlikte öldüm.