Yalnızlığım Şiiri - Niyazi Önsöz 2

Biraz param var
Ucu ucuna yetecek kadar
Birde sevgilim vardı daha düne kadar
Belki de ben öyle sanıyordum...
Gecenin bir yarısında
Hayatın tam kenarındayım
Boynum bükük,ellerim cepte
Yürüyorum boş sokakları
Ölüm sessizliğindeki bu şehri
Köpeklerin ulumaları bölüyor adeta
Bir ben,bir köpekler uyanık şehirde
Ağır ağır bitirmeye çalışıyorum yolu
İşte geldim sonunda gözümde büyüyen
Çık çık bitmeyecek gibi büyüttüğüm
Tam yüz elli merdiven...
Ve sonunda evdeyim
Ne geç kaldın,ne saat kaç diyen var
Masamdayım yine hep almaya üşendiğim
Bazen unuttuğum telefon geldi gözüme
İşte yine aynı tablo
Ne arayan,ne mesaj gönderen
Babam hariç tabi bunun yanında
Arayanda hep yanlış numara
Bir de öyle bir mesaj vardı ki geçen
Aşkım,canım,bitanem...
Bana değildi elbet bu yazılanlar
Sevgilisine gönderen gariban aşık
Bende yanlış numarayım ya...
Bir sigara daha yaktım
Eski günleri hayal ederek
Ne uyku,ne açlık saat gecenin ikisi
Burada mevsim bahardı üstelik
Ben kışı yaşıyordum,sebep;kimsesizlik...